,,Kiedy dziecko się śmieje – śmieje się cały świat”
Janusz Korczak
W ten dzień warto uświadamiać dorosłych i zachęcać ich do bezzwłocznego reagowania, gdy najmłodszym dzieje się krzywda.
Krzywdzenie dzieci najczęściej kojarzy się z dotkliwym biciem lub wykorzystywaniem seksualnym. Niewielu rodziców, zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo popularną formą wyrządzania krzywdy jest wykorzystywanie psychicznej przewagi dorosłego w celu umniejszania godności dzieci. Tymczasem krzywdzenie emocjonalne towarzyszy wszelkim formom przemocy wobec dzieci.
Według Danya Glaser, z Instytutu Psychologii Klinicznej w Londynie, do przejawów krzywdzenia psychicznego należy:
- Uczuciowa niedostępność, brak reakcji emocjonalnej, zaniedbanie dziecka.
Opiekunowie są zaabsorbowani własnymi trudnościami, takimi jak: zaburzenia psychiczne (np. depresja poporodowa), własnym poczuciem krzywdy lub przytłaczającymi obowiązkami w pracy. Nie są w stanie zaspokoić potrzeb emocjonalnych dziecka sami ani znaleźć innych sposobów ich zaspokojenia. - Przypisywanie dziecku negatywnych cech, błędna ocena dziecka.
Wrogość, oczernianie, odrzucanie. Dziecko postrzegane jest jako zasługujące na takie traktowanie. Niektóre dzieci mogą zacząć wierzyć w przypisywany im wizerunek i wcielać go w życie. - Niekonsekwentne i niewłaściwe dla rozwoju dzieci interakcje.
Stawianie dziecku oczekiwań wykraczających poza możliwości na danym etapie rozwoju, nadmierna opiekuńczość, ograniczenie poznawania i uczenia się. Narażenie dziecka na zawstydzające lub traumatyczne wydarzenia i interakcje, np. stawianie dziecka w sytuacji świadka przemocy domowej. - Uniemożliwianie dziecku adaptacji społecznej.
Wspieranie postaw antyspołecznych, np. przekupstwo, zaniedbanie psychiczne, niezapewnienie odpowiedniej stymulacji poznawczej lub możliwości doświadczania, uczenia się, może być to nakłanianie do czynów przestępczych lub izolowanie dziecka.
/-/MP