,,Kiedy dziecko się śmieje – śmieje się cały świat”
Janusz Korczak

 

W ten dzień warto uświadamiać dorosłych i zachęcać ich do bezzwłocznego reagowania, gdy najmłodszym dzieje się krzywda.
Krzywdzenie dzieci najczęściej kojarzy się z dotkliwym biciem lub wykorzystywaniem seksualnym. Niewielu rodziców, zdaje sobie sprawę z tego, jak bardzo popularną formą wyrządzania krzywdy jest wykorzystywanie psychicznej przewagi dorosłego w celu umniejszania godności dzieci. Tymczasem krzywdzenie emocjonalne towarzyszy wszelkim formom przemocy wobec dzieci.

Według Danya Glaser, z Instytutu Psychologii Klinicznej w Londynie, do przejawów krzywdzenia psychicznego należy:

  1. Uczuciowa niedostępność, brak reakcji emocjonalnej, zaniedbanie dziecka. 
    Opiekunowie są zaabsorbowani własnymi trudnościami, takimi jak: zaburzenia psychiczne (np. depresja poporodowa), własnym poczuciem krzywdy lub przytłaczającymi obowiązkami w pracy. Nie są w stanie zaspokoić potrzeb emocjonalnych dziecka sami ani znaleźć innych sposobów ich zaspokojenia.
  2. Przypisywanie dziecku negatywnych cech, błędna ocena dziecka.
    Wrogość, oczernianie, odrzucanie. Dziecko postrzegane jest jako zasługujące na takie traktowanie. Niektóre dzieci mogą zacząć wierzyć w przypisywany im wizerunek i wcielać go w życie.
  3. Niekonsekwentne i niewłaściwe dla rozwoju dzieci interakcje.
    Stawianie dziecku oczekiwań wykraczających poza możliwości na danym etapie rozwoju, nadmierna opiekuńczość, ograniczenie poznawania i uczenia się. Narażenie dziecka na zawstydzające lub traumatyczne wydarzenia i interakcje, np. stawianie dziecka w sytuacji świadka przemocy domowej.
  4. Uniemożliwianie dziecku adaptacji społecznej.
    Wspieranie postaw antyspołecznych, np. przekupstwo, zaniedbanie psychiczne, niezapewnienie odpowiedniej stymulacji poznawczej lub możliwości doświadczania, uczenia się, może być to nakłanianie do czynów przestępczych lub izolowanie dziecka.

/-/MP